Z racji tego, że w zeszłym roku mieliśmy przyjemność postawić stopy na złotym piasku, Złotej Plaży, gdy nadażyła się taka możliwość poraz kolejny, nie zastanawialiśmy się zbyt długo. Po 3 godzinach drogi i sprawdzeniu możliwości noclegu okazalo się, że jedyny wolny "bungalow" czyli domek zbity z płyty paździerzowej z NRD, ma wewnętrzne wymiary zbliżone do wymiarów łóżka i nie ma łazienki.
Nie dla wygody jednak się tam ludzie pojawiają, a dla hipisowskiej atmosfery, umiarkowanej ilości ludzi i rewelacyjnych widoków. Po rumianej nocy na plaży przykrytej najbardziej podziurawionym nocnym niebem jakie kiedykolwiek widziałem, nocnej kąpieli i krótkim snem, z ciężką głową i zamglonym spojżeniem wybrałem się pykać fotki. Nie było by w tym nic nadzywczajnego, gdyby nie to, że z racji wczesnej pory i braku zapasów nie było szansy wyczarowania choćby szklanki wody nadającej się do picia. Ponad to w przypływie optymizmu paradowałem tylko w szortach. W czasie 3 godzinnej wyprawy oprócz robienia zdjęć głownie starałem się w jakiś sposób wycierać pot z twarzy i reszty ciała (byłem tylko w tych marnych gaciach), póżniej już tylko starałem się wycierać pot z aparatu. Uroku dodawał brak wody co zarówno ze względu na temperaturę jak i odwodnienie spowodowane wspomnianą wcześniej rumianą nocą drastycznie skróciło mój fotograficzny spacer. Efekty poniżej.
7:30 rano, kompletny brak ludzi. Atutem tego miejsca jest to, że w południe na plaży można doliczyć się najwyżej 20 osób.
Wydmy. Ślady człowiecze skrzyżowane z przeważającymi tropami jaszczurek :)
Dodatkowo po śniadaniu i uzupełnieniu płynów wykonałem parę podwodnych fotek. Się mi Mit prezentuje dobrze w każdej sytuacji :)
Relaksacyjny Mit Powierzchniowy.
